Η χρήση του ΜΟΥ

Είναι της μοδός τον τελευταίο καιρό να χρησημοποιείται ευρέως η αντωνυμία ‘ΜΟΥ’ μετά από την προσφώνηση ενός ονόματος. Ιστορικά, η πρώτη χρήση του «μου» τοποθετείται στην συνάντηση κορυφής στα τέλη 80’s Ανδρέα Παπανδρέου- Κων/νου Μητσοτάκη που ως άσπονδοι εχθροί, σε υψηλό κλίμα πόλωσης ιδεολογικού χάσματος και σκανδάλων, και ενώ ο ένας ήθελε να κλείσει τον άλλον φυλακή, μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους ακούστηκε το ιστορικό «Ανδρέα ΜΟΥ, Κώστα ΜΟΥ» ως ένδειξη «πολιτικού πολιτισμού» για εκείνη την εποχή. Οστώσο, η διασπορά της χρήσης του Μου, στην ελληνική κοινωνία τοποθετείται κάπου στα 90’ς και πρωτοχρησιμοποιήθηκε από την γκέι κοινότητα, ειδικότερα αυτής των θηλυπρεπών μόδιστρων, καθώς προσφωνούσαν τα μοντέλα και τις τηλε-παρουσιάστριες της εποχής, πχ Ρούλα μου, ως μια αμήχανη απόπειρα ευγενείας, οικειότητας και λανθάνουσας ένδειξης έλξης, καθώς οι ίδιοι δεν γνωρίζουν και ούτε τους ενδιαφέρει το άθλημα του να προσελκύσουν το ασθενές φύλλο, προσεγγίζοντάς τες περίπου σαν τον Παπανδρέου που χαιρετάει τον Μητσοτάκη (στην λιγότερο ευγενική εκδοχή, όταν ένας πούστης που νιώθει αμηχανία, θέλει να φανεί ευγενικός σε μια γκόμενα που δεν θέλει να γαμήσει). Στη συνέχεια, τα μοντέλα που άκουγαν επί χρόνια να τις φωνάζουν (Τζέννη μου, Βίκυ μου) μεγάλωσαν, οι κακές γλώσσες θα έλεγαν οτι γέρασαν, και θέλοντας να συνεχίζουν να κόβουν μεροκάματα από την επικαιρότητα, ασπάστηκαν το θέατρο, την τηλεόραση τον κινηματογράφο. Και έτσι διέσπειραν την ήδη λανθάνουσα χρήση του ΜΟΥ σε όλον τον καλλιτεχνικό κόσμο, ανεξαρτήτως σεξουαλικών προτιμήσεων. Μάλιστα, ένα διάστημα, και μόνο η προσφώνηση σε κάποιον με το ΜΟΥ, του έδινε αυτομάτως την καλλιτεχνική ιδιότητα, πέρα από το γεγονός, οτι μπορεί να είναι ο πιο άσχετος βλάχος που υπήρχε. Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας η διάχυση άρχισε να γίνεται και στα λαϊκά στρώματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων κωδικών συμπεριφοράς και χρήσης του ‘μου’.
Η ενδεδειγμένη- και όχι απαραίτητη- χρήση του για τον γράφοντα για να μην γελοιοποιηθεί τελείως από την εν λόγο μόδα με βάση τις θεμελιώδες αρχές του Σαβουάρ βίβρ που εδίδαξε ο δάσκαλος των αρχών ευγενείας Χρήστος Ζαμπούνης είναι η εξής:
Α. Σε άνδρα γκέι, κοινώς, που έχει ασπασθεί τα «αλμυρά». Αυτό γιατί θέλουμε να τον κάνουμε να νιώσει άνετα μαζί μας αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να συνάψουμε σεξουαλικές σχέσεις μαζί του. Επίσης το χρησιμοποιούμε και ως φόρο τιμής στους ομοίους του που το εισήγαγαν. Πχ, Τέλλο μου.
Β. Σε γυναίκα χονδρή ή αδιάφορη σεξουαλικά προς τα εμάς. Για τους παραπάνω λόγους, να νιώσει φιλικά μαζί μας, αλλά και να της στείλουμε το «μήνυμα» οτι ούτε εμείς είμεθα διαθετημένοι να της δώσουμε την απόλαυση του τόσο λαχταρά, αφήνοντάς την και μια ελάχιστη υπόνοια , για να νιώσει καλύτερα, οτι υπάρχει ένα ενδεχόμενο να είμεθα γκει και όχι επειδή δεν πάμε με ιπποπόταμμους. Πχ. Ελισσάβετ μου.
Γ. Σε γυναίκα δεσμευμένη που δεν θα επιθυμούσαμε ουτ οσει άλλος. Το χρησιμοποιούμε όσο πιο επιδεικτικά γίνεται σε περίπτωση που μας είναι αντιπαθής και είναι δίπλα της ο κακόγουστος άνδρας που βρίσκεται μαζί της, και θα την επέλεξε να υποθέσουμε, επειδή ούτε αυτός είναι καλύτερος, αλλλά με βάση την αρχή «το βέλτιστο όφελος για τον εαυτό μου είναι να πάρω την καλύτερη που μου αντιστοιχεί, στην εν λόγω περίπτωση αυτή που περισσεύει στα πανέρια», για να υπονοήσουμε μπροστά του το άτυχον της επιλογής του. Πχ -Τάκη μου Λίτσα μου, πόσο ταιριάζετε μεταξύ σας.
Δ. Σε άνδρα που διαφωνούμε σε δημόσιο διάλογο, μας έχει ήδη εκπλήξει το μέγεθος της βλακείας που κουβαλάει και προσπαθούμε να εκπολιτίσουμε την συζήτηση, ιδίως όταν μας παρακολουθούν και άλλοι, διότι, αν ήμασταν μόνοι θα του κάναμε στο τρίτο άκυρο επιχείρημα του τη γνωστή χειρονομία «μίλα με το χέρι».
Περιπτώσεις στις οποίες είναι καλό να αποφεύγεται το ΜΟΥ
Α. Σε γυναίκα με την οποία επιθυμούμε να συνάψουμε σεξουαλικές σχέσεις και επιθυμούμε γενικότερα. Η χρήση του ‘μου’ ενδέχεται να εκληφθεί είτε οτι είμεθα γκέυ είτε οτι προσποιούμεθα τους γκέις της περίπτωσης β οτι δλδ δεν μας αρέσει και προσπαθούμε να τις αποφύγουμε. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλό να ξεκινάμε την προσφώνηση με υποκοριστικό. Πχ, Αθηνούλα, Χριστινάκι, Γεωργίτσα
Β. Σε άνδρα που συνάπτουμε φιλικές σχέσεις, προφανώς για να μην λάβει κωδικωποιημένα σήματα πουστοσύνης. Ως γνωστόν, τα πουστ-ραντάρ δεν είναι μόνο ιδίωμα των γκέις αλλά και της αντροπαρέας. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει ζεστότερη και ευγενέστερη προσφώνηση από το : Ρε Μαλάκα.
Γ. Στις δεσμευμένες ωστόσο ελκυστικές γυναίκες. Ως γνωστόν, μια κουκλάρα, δεν περίμενε εσένα για να την «κανονήσεις» και δεδομένης της υψηλής ζήτησης που συγκεντρώνει γύρω της, ο τεράστιος ανταγωνισμός μεταξύ των αρσενικών, δίνει συνήθως τη θέση του στην τυχαία επιλογή ενός από αυτού που δεν είστε εσείς (στις μικρές ηλικίες κάτω των 25 καλοντυμένοι ελκυστικοί με αρκετούς φίλους νεαροί που τραβάνε και μέχρι τις μεγάλες ηλικίες οι πιο τυχεροί από αυτούς, αυτο θα το αναλύσουμε όμως σε άλλο κεφάλαιο). Το οτι μια γυναικάρα δεν είναι διαθέσιμη όμως, δεν σημαίνει οτι δεν της αρέσουν τα κοπλιμέντα και οι επευφημίες γύρω από την ομορφιά της. Θα ήταν κακόγουστο λοιπόν και προσβολή τόσο στην ομορφιά τους όσω και στα βαθύτερά μας ένστικτα, να τις συμπεριφερόμεθα ωσάν να είμεθα λούγκρες.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να σας προσφωνήσει αυτή πρώτη με το «Λευτέρη μου» αυτό, σίγουρα καλό σημάδι, δεν το λες.
Πρόταση: ‘Go All the Way ‘δείξτε της οτι την προσφωνείτε σαν να τις επιθυμείτε ακόμα και αν δεν υπάρχει ο άντρας τους, προσφωνήστε τες δλδ, άμα τις ξέρετε λίγο περισσότερο, με το υποκοριστικό τους. Ακόμα και όταν δεν σας παίρνει. Στην χειρότερη θα βρείτε κάποιαν άλλη. Σίγουρα όμως θα τις κολακεύσετε και δεν αποκλείεται κάποιες μάλιστα να το εκτιμήσουν και να σας ανταμείψουν. Εξάλλου, ποτέ μην υποτιμάτε τα σφάλματα στα οποία έχουν πέσει οι μαλάκες οι άνδρες τους, δηλαδή την ανθρώπινη φύση, και μπορεί να περνάνε περίοδο συναισθηματική μετάβασης. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ένα καθαρόαιμο αρπακτικό δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία. Μια άλλη ενδεδειγμένη λύση είναι, άμα δεν τις γνωρίζετε καλά, να τις προσφωνείτε με το απλό καθημερινό τους όνομα. Πχ , γειά σου Μαρία (μια μέρα θα στον μπήξω πάντως να ξες).