Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Το αντίθετο του πάρτυ μπόι

Όλοι λένε κοιτάξτε έναν τρελλό
Ήθελε να γίνει ποιητής αλλά ο πόλεμος δεν τον άφησε
Και έτσι έγινε σπαρτιάτης μαχητής
Τρώει 1 φορά τη μέρα. Κρεμμύδι και ψωμί
Καλπάζει με το άλογο και κυνηγά ανέμους που λυσσομανάν μες το μυαλό του
Και όποιον περαστικό πάρει ο χάρος
Κοιτάζει στα μάτια τα σκυλιά που γαυγίζουν
Ο πόνος στους μυες του δυναμώνουν την πανοπλία του
Ο πόνος στην καρδιά του δυναμώνει το μυαλό του
Μετά από κάθε μάχη χάνει και ένα κομμάτι του αλλά παίρνει και ένα λάφυρο κειμήλιο της μάχης
Το ανεμίζει περιχαρής για να τον προσέξουν κι άλλοι
Και μόλις πάνε να τον αγγίξουν εξαφανίζονται
Γιατί βλέπουν τις ανοιχτές πληγές του
Και η μάχη ξαναρχίζει
Μέχρι να μην μείνει τίποτα από κείνον και εξαφανιστεί από τη γη
Μόνος και μετανιωμένος που κανείς δεν τον αγάπησε
Κάνει τον κόσμο να τον φοβάται πιο πολύ
Βλέποντας μικρά ανθρωπάκια να περπατάνε χέρι χέρι σε μια χαρούμενη ζωή που ποτέ τους δεν κατάλαβαν
Για μια αγκαλιά εξαγοράζεται και θα σταματούσε να προσπαθεί
Τα κειμήλια, μαζεμένα και κλειδωμένα σ’ενα συρτάρι
Το δώρο του στον κόσμο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου