Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Το 13 κόκκινο


Ήταν μια που είχε πάθος με τον τζόγο και έπαιζε τα τελευταία χρόνια κάθε μέρα. Είχε μια δυνατή πίστη μέσα της ότι μια μέρα θα τίναζε την μπάνκα στον αέρα και θα ήταν ευτυχισμένη. Η πίστη η ίδια είναι σαν να παίζεις στα φρουτάκια. Πάντα πιστεύεις σε κάθε παρτίδα ότι θα κερδίσεις μέχρι να σου τελειώσουν τα χρήματα. Και της τελείωναν. Και όσο έχανε τόσο περισσότερο ήλπιζε. Λίγα ψίχουλα τύχης  της τροφοδοτούσαν τις ελπίδες σαν οινόπνευμα σε φωτιά. Μέχρι να μη μείνει τίποτα από εκείνη. Και καθώς έβλεπε τον εαυτό της να καίγεται, σε μια κρίση του ψυχολογικού της ανοσοποιητικού της συστήματος αποφάσισε να μην ξαναπαίξει ποτέ όσο ζει και να κρατηθεί πάνω μου για να σωθεί. Της είχαν μείνει 3 χιλιάρικα για να βγάλει τον χειμώνα, αλλά φοβόταν μη τα σκορπίσει στη ρουλέτα. Ήμουν προς το παρόν ο μόνος που μπορούσε να εμπιστευτεί και μου παρακάλεσε αν γίνεται να τα βάλει στον λογαριασμό μου για να μη μπαίνει στον πειρασμό. Για να έχει την ψευδαίσθηση ότι θα σταθεί δυνατή και στο ύψος των περιστάσεων. Εγώ, άφραγκος φυσικά, το θεώρησα όχι μόνο χρήσιμο αλλά και ιαματικό. Να πληρώσω κανα νοίκι, να βρω κάποιο ρούχο, να αγοράσω φάρμακα για τον βήχα που με είχε ταράξει  10 μέρες τώρα. Ξαπλώσαμε αγκαλιά και μου άνοιξε για λίγο την κάνουλα της αγάπης. Δέχτηκα τα δώρα της με χαρά. Ήταν ότι χρειαζόμουν. Φαντάστηκα τη ζωή μου προς στιγμή αν όχι ευτυχισμένη, με τις βασικές ανάγκες μου καλυμμένες για λίγο καιρό. Ένιωθα σχεδόν νορμάλ, σχεδόν άνθρωπος. Ύσηχος. 

Μέσα στην ευφορία μου δέχτηκα γρήγορα την δυσάρεστη έκπληξη. Μου τηλεφώνησε το επόμενο πρωί  και μου είπε ‘’εεε,  να ρε συ, περπατούσα στο δρόμο και είδα το κόκκινο φανάρι, και μετά σταμάτησε το αμάξι ίδιας μάρκας με αυτό του πρώην μου και έληγε σε 13. Το ξέρω αυτή τη φορά ότι θα κερδίσω, σε παρακαλώ, δώσε μου τα λεφτά που σου εμπιστεύτηκα αν έχεις την καλοσύνη.’’ Δεν την ήξερα αρκετά καλά για να την πιέσω. Η αμύθητη συλλογή από καμένες γούνες που έχω στα γκομενικά μου συνέστησε ψυχραιμία.  Δεν πρόβαλλα καμιά αντίρρηση και της τα γύρισα πίσω. Ξάπλωσα στα γρασίδια και πάτησα ένα μεθύσι. Την επόμενη μέρα συνέχισα τις δουλειές μου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου